ქართული ნაციონალური ბალეტი “სუხიშვილები” წელს საიუბილეო 80 წლისთავს აღნიშნავს. სუხიშვილებისთვის ანსამბლი მხოლოდ ქორეოგრაფიული დასი არ არის, ეს არის ეროვნულ საგანძურად ქცეული თაობების კავშირი, რომლის მისიაც, კულტურული მემკვიდრეობის დაცვა და მისი თანამედროვე სივრცეში ტრანსფორმაციაა.

ასეთ საზოგადო საქმეში დიდი მნიშვნელობა აქვს საიმედო და ძლიერი მოკავშირის ყოლას. სუხიშვილების შეუჩერებელი მოძრაობის სპონსორი, კი უკვე მრავალი წელია საქართველოს ბანკია. თანამოაზრე, რომლის ღირებულებები ზუსტად ეხმიანება ანსამბლის სულისკვეთებას - მუდმივ განახლებას, ინოვაციისკენ სწრაფვასა და არ გაჩერებას. სწორედ ამ საერთო ხედვამ აქცია საქართველოს ბანკი სუხიშვილების წარმატების განუყოფელ ნაწილად.

1945 წელს, საბჭოთა რეჟიმის ქარცეცხლში სახელმწიფო ანსამბლის დაარსება, რევოლუციური ბუნებისა და მებრძოლი ხასიათის გამოვლენა, საკმაოდ დიდ გამბედაობას მოითხოვდა. თუმცა ერთმანეთის, ცეკვისა და სამშობლოს სიყვარულით გაერთიანებული ნინო რამიშვილისა და ილიკო სუხიშვილისთვის არ არსებობდა დაბრკოლებები. მათი ექსპერიმენტი სრულიად ახალი ეპოქის დასაწყისი იყო, რომელიც დრომ ფასდაუდებელ მემკვიდრეობად აქცია.

განვლილი გზა მარტივი არ ყოფილა, წყვილი მუდმივად უპირისპირდებოდა სტერეოტიპებს, ბიუროკრატიასა და კულტურულ ჩარჩოებს. თუმცა ყოველი უარყოფითი კომენტარი და უადგილო რეპლიკა მათთვის დამატებითი მოტივაცია იყო. საბოლოოდ, სიმტკიცემ, ძლიერმა ნებისყოფამ და ახლის შექმნის უშრეტმა სურვილმა გაამართლა. სუხიშვილების შემოქმედება იქცა ერთგვარ მანიფესტად, სადაც ყოველი მოძრაობა, მუსიკის ბგერა და კოსტიუმის დეტალი ხმამაღლა აცხადებს, „ეს არის ქართული ბრენდი!“ აღსანიშნავია, რომ მოღვაწეობის პირველივე წლებში, მათ შეძლეს ქართული ფოლკლორის საზღვრებს გარეთ გატანა. თანაც ისე, რომ აფიშებზე ეწერა: ანსამბლი საქართველოდან და არა საბჭოთა კავშირიდან. ეს იყო არა მხოლოდ კულტურული, არამედ ეროვნული გამარჯვება.

როგორც ანსაბლის დირექტორი და გენერალური პროდიუსერი ნინო სუხიშვილი ამბობს:

“ნინო რამიშვილმა და ილიკო სუხიშვილმა შექმნეს სამყარო სადაც ძველი არ იკარგება და მუდმივად ახალი იქმნება. მათ შექმნეს მოძრაობა, დღეს კი სუხიშვილების ამოცანაა ეს მოძრაობა არ გავაჩეროთ“.

ან როგორ უნდა გაჩერდნენ, როდესაც თითოეულ ქორეოგრაფიაში, კოსტიუმსა თუ მუსიკაში ერთდროულად იგრძნობა ტრადიციისა და ინოვაციის სინთეზი. მოცეკვეები, კი არ უშინდებიან ექსპერიმენტებს, არღვევენ ჩარჩოებს და ძველ, კლასიკურ მოძრაობებს თანამედროვე დადგმებში სრულიად ახალი, მოულოდნელი კომბინაციებით წარმოგვიდგენენ.

თანამედროვეობის, ინდივიდუალიზმისა და უნიკალურობის ფონზე, ყველაფერი ისეა, როგორც ანსამბლის დამფუძნებლებს სურდათ. მეტიც, სუხიშვილებმა შეძლეს, ქართული ფოლკლორი ახალგაზრდებისთვის ახლობელი და მიმზიდველი გამხდარიყო. ცეკვასთან ერთად შეაყვარეს, კლასიკურ მოტივებზე აჟღებული ქართული მელოდიები, რომლებსაც ცალკეულადაც უსმენენ.

ცეკვისა და მუსიკის ფონზე, არ შეიძლება არ აღვნიშნოთ კოსტიუმები. სულიკო ვირსელაძის ისტორიული წითელი ჩოხისა და აჭარულის სახასიათო ქამართან ერთად, დასი თანაბრად ირგებს ნინო სუხიშვილის დიზაინით შექმნილ გამორჩეულად ჰაეროვან, ჭრელ და მსუბუქ სამოსს.

„კოსტიუმები ძალიან მნიშვნელოვანია, განსაკუთრებით დეტალები ტექსტურა, ხარისხი. როდესაც კოსტიუმს ვქმნი, ყოველთვის ვცდილობ, რომ მოცეკვავეს კი არა ცეკვა ჩავაცვა“- აღნიშნავს ნინო სუხიშვილი.

სუხიშვილების უმცროსი თაობა ღირსეულად აგრძელებს ისტორიის წერას. თანაც ისე, რომ არ ღალატობს ანსამბლის მთავარ ღირებულებას - ერთგულებას, შრომასა და საქმის მიმართ სიყვარულს. ამის ნათელი მაგალითია “ღია სცენა თაკარა”. სუხიშვილების ერთ-ერთი ყველაზე თამამი და კონცეპტუალური პროექტი, სადაც მაყურებელიც კი დასის წევრი ხდება. თავდაპირველად, ღია სცენა ილიკო სუხიშვილის იდეიათ, საქართველოს ბანკისა და SOLO-ს მხარდაჭერით შეიქმნა. “თაკარამ” წელს უკვე მეხუთე სეზონს უმასპინძლა. სივრცეს უნიკალურობას მატებს ისიც, რომ ყველაფერი იქმნება და იბადება თაკარასთვის, ხოლო ამის შემდეგ ტრანსფორმირდება დასის მუდმივ რეპერტუარში.

თამამად შეიძლება ითქვას, რომ სუხიშვილები მაგალითია იმისა, თუ როგორ შეიძლება ერთიანობამ, შემოქმედებამ და სიამაყემ განსაზღვროს მთელი ერის სახე. მათ ბაძავენ ყველაფერში, მოძრაობებში, მუსიკაში, ჩაცმულობაში. პროფესიონალი მოცეკვავეები, სუხიშვილების დასის წევრობაზე ოცნებობენ. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით რა გასაკვირია, რომ ეს არის ანსამბლი, რომელიც არ ჩერდება.