შრომის სამართლის განვითარება საქართველოში: მთავარი სიახლეები და სასარგებლო რჩევები
2020 წელს საქართველოს შრომით კანონმდებლობაში განხორციელებულმა ცვლილებებმა მნიშვნელოვნად შეცვალა შრომითი ურთიერთობების რეგულირების ჩარჩო. განხორციელდა ცვლილებები საქართველოს შრომის კოდექსში, შეიქმნა შრომის ინსპექციის სამსახური, რომელიც აკონტროლებს დამსაქმებელთა მიერ შრომითი კანონმდებლობის დაცვას და უზრუნველყოფს მის ეფექტიან აღსრულებას.
ამ სტატიაში BV Consulting-ის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვთავაზობს შემდეგ რეკომენდაციებს, რომლებიც დაეხმარება ბიზნესს, ეფექტურად მართოს შრომითი ურთიერთობები.
1. ვადიანი და უვადო შრომითი ხელშეკრულებები
საქართველოს შრომის კოდექსის მიხედვით, შრომითი ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს განსაზღვრული ან განუსაზღვრელი ვადით. ერთ თვეზე მეტი ვადით შრომითი ხელშეკრულება უნდა იყოს წერილობითი ფორმით. ვადიანი ხელშეკრულების დადებისთვის აუცილებელია შესაბამისი საფუძვლები, როგორიცაა:სეზონური სამუშაო, დროებით არმყოფი თანამშრომლის ჩანაცვლება და სხვა. ამგვარი საფუძვლების არარსებობისას ხელშეკრულება ავტომატურად მიიჩნევა უვადოდ დადებულად. გარდა ამისა, 30 თვეზე მეტი ვადით დასაქმება, როგორც ერთი, ისე რამდენიმე მიმდევრობითი ხელშეკრულებით, ასევე უვადო ხელშეკრულებად ითვლება.
დამწყებ მეწარმეებს შრომის კოდექსი სთავაზობს გარკვეულ პრივილეგიებს. კერძოდ, ვადიანი ხელშეკრულებების დადებაზე შეზღუდვები არ ვრცელდება იმ მეწარმეებზე, რომელთა რეგისტრაციიდან არ გასულა 48 თვე და ისინი აკმაყოფილებენ მთავრობის მიერ დადგენილ დამატებით პირობებს. თუმცა, ამ შემთხვევაშიც, ხელშეკრულების ვადიანობა არ უნდა იყოს სამ თვეზე ნაკლები.
2. შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობები
დასაქმებულთან შრომითი ხელშეკრულების დადებისას დამსაქმებელმა უნდა გაითვალისწინოს ის აუცილებელი პირობები, რომლებიც საქართველოს შრომის კოდექსით არის განსაზღვრული:
არსებითი პირობების ცვლილება შესაძლებელია მხოლოდ მხარეთა შეთანხმებით ან კანონით განსაზღვრული მინიმალური დაცვის სტანდარტების გაუმჯობესებისას დასაქმებულის სასარგებლოდ.
3. გამოსაცდელი ვადა
შრომის კოდექსი დამსაქმებელს აძლევს შესაძლებლობას, დადოს გამოსაცდელი ვადით ხელშეკრულება, რათა შეაფასოს თანამშრომლის შესაბამისობა სამუშაოსთვის. ასეთი ხელშეკრულების მაქსიმალური ვადა არის 6 თვე და გამოიყენება მხოლოდ ერთხელ თითო დასაქმებულთან. გამოსაცდელი ვადის დასრულების შემდეგ დამსაქმებელს შეუძლია დადოს ვადიანი ან უვადო ხელშეკრულება ან შეწყვიტოს თანამშრომლობა.
4. სამუშაო დრო
შრომის კოდექსი ნორმირებულ სამუშაო დროდ განსაზღვრავს კვირაში მაქსიმუმ 40 საათს, რაც არ მოიცავს შესვენების და დასვენების დროს. კანონით დადგენილი ნორმის გადაჭარბება დაუშვებელია, გარდა სპეციფიური სამუშაო გრაფიკის მქონე საწარმოების შემთხვევისა, როგორიცაა: ჯანდაცვა, ტრანსპორტი და სხვ. ასეთ საწარმოში სამუშაო დრო შეიძლება კვირაში მაქსიმუმ 48 საათს შეადგენდეს.
5. ზეგანაკვეთური შრომის ანაზღაურება
ზეგანაკვეთური სამუშაო დასაშვებია მხარეთა შეთანხმებით და ის უნდა ანაზღაურდეს სტანდარტულისაათობრივი განაკვეთის გაზრდილი ოდენობით. შრომის საერთაშორისო ორგანიზაციის რეკომენდაციების თანახმად, კვირაში მუშაობის მაქსიმალური დრო (ზეგანაკვეთური ჩათვლით) არ უნდა აღემატებოდეს 56 საათს, ხოლო ევროკავშირის დირექტივების მიხედვით – საშუალოდ 48 საათს. საქართველოში, უზენაესი სასამართლოს გადაწყვეტილებებით, ზეგანაკვეთური შრომის ანაზღაურება განისაზღვრება შრომის ნორმალური განაკვეთის 125%-ის ოდენობით.
ზეგანაკვეთური შრომის ნაცვლად დამსაქმებელს შეუძლია, დასაქმებულს შესთავაზოს დამატებითი დასვენების დრო, თუ ამის თაობაზე მხარეები შეთანხმდებიან.
შესაბამისობის სტრატეგიული უპირატესობა
შრომითი კანონმდებლობის დაცვა მხოლოდ სამართლებრივი ვალდებულება არ არის, არამედ სტრატეგიული შესაძლებლობაა, რომელიც ხელს უწყობს თანამშრომლებთან ურთიერთობის გაუმჯობესებას, პროდუქტიულობის ზრდას და კომპანიის, როგორც პასუხისმგებლიანი დამსაქმებლის პოზიტიური რეპუტაციის ჩამოყალიბებას. ეფექტური სამუშაო ძალის მართვა ბიზნესის წარმატების საფუძველია.
დღის ტოპ 10 სიახლე
„ამბასადორი აილენდ ბათუმი” ინოვაციურ პროექტს დუბაის უძრავი ქონების საერთაშორისო გამოფენაზე წარადგენს
მოსაზრება
ჩვენი ამოცანაა, ბიზნეს სექტორის ინტერესების წარმოდგენა
საჭიროა, ამ დადგენილებების მოდიფიცირება ისეთი გზით, რომ არ დაზიანდეს არც ბიზნესის და არც სახელმწიფოს ინტერესები.
სხვა სიახლეები
24 , 2025
საქართველოს ფინანსურ სექტორში მოქმედი რეგულაციები, რომლებიც მომხმარებელთა უფლებების დაცვას, დაკრედიტების წესებსა და ეთიკას არეგულირებს, მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ფინანსური ორგანიზაციებისა და ბიზნესის საქმიანობაში. თუმცა, კვლავ აქტუალურია კითხვა – როგორ აისახება ეს რეგულაციები კომპანიების საქმიანობაზე და რა უფლებებით სარგებლობენ ისინი დაკრედიტების პროცესში? აღნიშნულ საკითხებთან დაკავშირებით ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს პრაქტიკულ გამოცდილებას და რჩევებს.
საქართველოს ეროვნული ბანკის პრეზიდენტის ბრძანება "ფინანსური ორგანიზაციების მიერ მომსახურების გაწევისას მომხმარებელთა უფლებების დაცვის წესის დამტკიცების თაობაზე" ბიზნესს, როგორც საფინანსო პროდუქტის მიმღებ პირსა და მომხმარებელს, ფინანსურ ორგანიზაციებთან ურთიერთობისას ანიჭებს რიგ უფლებებს:
1. ინფორმაციის მიღების უფლება - ბრძანების თანახმად, ფინანსური ორგანიზაცია ვალდებულია,მომხმარებელს დროულად მიაწოდოს სრული, გასაგები და უტყუარი ინფორმაცია საფინანსო პროდუქტის შესახებ (მაგ. კრედიტის ოდენობა, საპროცენტო განაკვეთი, ვადა და ა.შ.). ბრძანება ასევე ადგენს სპეციფიკურ შემთხვევებს, როდესაც ფინანსურ ორგანიზაციას დამატებით ევალება „ხელშეკრულების მნიშვნელოვანი პირობების“ ცალკე გამოყოფა და ამავე წესებით დადგენილი დიზაინით/ფორმით განთავსება ხელშეკრულებაში. ამასთან, განსხვავებულად რეგულირდება ინფორმაციის მიწოდების სტანდარდი როგორც ხელშეკრულების დისტანციურად დადებისას, ისე - საფინანსო პროდუქტთან დაკავშირებული დაზღვევისა თუ საფინანსო პროდუქტების კომბინირებულად შეთავაზებისას.
2. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის ხელშეკრულებაზე უარის თქმის უფლება - აღნიშნული პროდუქტი მოიაზრებს კრედიტს, რომლის მთლიანი თანხა/პირველადი შენატანი ნაკლებია 1 000 000 ლარზე. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის მიღებისას მომხმარებელი უფლებამოსილია, ყოველგვარი საფუძვლის მითითების გარეშე უარი თქვას ხელშეკრულებაზე მისი გაფორმებიდან 14 კალენდარული დღის განმავლობაში. უარის თქმის უფლების გამოყენებისას მომხმარებელმა ფინანსურ ორგანიზაციას უნდა შეატყობინოს მატერიალურად ან სხვა სანდო საშუალებით, ამავე ბრძანებით დადგენილი ვადაში, ასევე, გადაიხადოს კრედიტის ნარჩენი ძირითადი თანხა და ამ თანხაზე კრედიტით სარგებლობის პერიოდის განმავლობაში დარიცხული და გადაუხდელი პროცენტი.
3. პრეტენზიის/საჩივრის შეტანის უფლება - საფინანსო პროდუქტის მიმღები უფლებამოსილია, გამოხატოს პრეტენზია/უკმაყოფილება და შეიტანოს საჩივარი ფინანსური ორგანიზაციისა თუ მისი ნებისმიერი პროდუქტის მიმართ. ამ უფლების რეალიზაციისას საფინანსო ორგანიზაციას ეკისრება ვალდებულება, მიიღოს და განიხილოს პრეტენზია მიუხედავად მისი გამოხატვის ფორმისა და ვადისა, შეისწავლოს საკითხი და არაგუვიანეს 1 თვის ვადაში აცნობოს მომხმარებელს შესაბამისი შედეგის შესახებ. აღსანიშნავია, რომ მომხმარებელი ასევე უფლებამოსილია, მიმართოს საქართველოს ეროვნულ ბანკთან არსებულ დავების განმხილველ კომისიას წარდგენილი საჩივრის დადგენილ ვადაში დაუკმაყოფილებლობის (მათ შორის, პასუხის გაუცემლობის) ან ნაწილობრივ დაკმაყოფილების შემთხვევაში „საგადახდო სისტემისა და საგადახდო მომსახურების შესახებ" საქართველოს კანონის საფუძველზე.
გასათვალისწინებელია ის სიახლეები ბრძანებაში, რომლებიც 2025 წლის 1 მაისიდან შედის ძალაში. ახალი რეგულაცია ერთმანეთისაგან მიჯნავს პირგასამტეხლოს ოდენობას მომხმარებლის მიერ კრედიტის საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისა და ნაწილობრივი ან სრული რეფინანსირების დროს. შედეგად, ცვლილებამდელი პირგასამტეხლოს ოდენობა იმოქმედებს მომხმარებლის მიერ საკუთარი სახსრებით წინსწრებით სრულად/ნაწილობრივ დაფარვის შემთხვევაში. რაც შეეხება სხვა ფინანსური ორგანიზაციიდან სრული/ნაწილობრივი რეფინანსირების შემთხვევას, ასეთ დროს სანქციის ოდენობა განისაზღვრება თანხის წინსწრებით დაფარვის მომენტისთვის კრედიტის ნარჩენ ძირითად თანხაზე მიმართული თანხის არაუმეტეს 0,5%-ის ოდენობით. აღსანიშნავია ისიც, რომ ეს უკანასკნელი წესი იურიდიულ პირებს ეხება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მისი ვალდებულებების ჯამური მოცულობა ამავე ფინანსურ ორგანიზაციაში არ აღემატება 2 000 000 ლარს. წინააღმდეგ შემთხვევაში მასზე გავრცელდება იგივე ოდენობის სანქციები, რაც საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისას მოქმედებს.
და ბოლოს, ბიზნესისთვის, როგორც საფინანსო პროდუქტის მომხმარებლისთვის, აღნიშნული რეგულაციები მნიშვნელოვან დაცვის მექანიზმებს ქმნის. ისინი უზრუნველყოფს ბიზნესის უფლებას სრულყოფილი და გამჭვირვალე ინფორმაციის მიღებაზე, ხელშეკრულების პირობების სიცხადესა და საჭიროების შემთხვევაში – მასზე უარის თქმაზე. ამასთან, რეგულაციები ფინანსურ ორგანიზაციებს ავალდებულებს მომსახურების მაღალი სტანდარტებით წარმართვას, რაც ქმნის პროგნოზირებად საფინანსო გარემოს. შესაბამისად, კომპანიებმა უნდა გაითვალისწინონ აღნიშნული წესები და ფინანსური გადაწყვეტილებების მიღებისას იხელმძღვანელონ ზემოთ მოყვანილი უფლებებით.