მომხმარებელთა უფლებების დაცვა ფინანსურ სექტორში
საქართველოს ფინანსურ სექტორში მოქმედი რეგულაციები, რომლებიც მომხმარებელთა უფლებების დაცვას, დაკრედიტების წესებსა და ეთიკას არეგულირებს, მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ფინანსური ორგანიზაციებისა და ბიზნესის საქმიანობაში. თუმცა, კვლავ აქტუალურია კითხვა – როგორ აისახება ეს რეგულაციები კომპანიების საქმიანობაზე და რა უფლებებით სარგებლობენ ისინი დაკრედიტების პროცესში? აღნიშნულ საკითხებთან დაკავშირებით ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს პრაქტიკულ გამოცდილებას და რჩევებს.
საქართველოს ეროვნული ბანკის პრეზიდენტის ბრძანება "ფინანსური ორგანიზაციების მიერ მომსახურების გაწევისას მომხმარებელთა უფლებების დაცვის წესის დამტკიცების თაობაზე" ბიზნესს, როგორც საფინანსო პროდუქტის მიმღებ პირსა და მომხმარებელს, ფინანსურ ორგანიზაციებთან ურთიერთობისას ანიჭებს რიგ უფლებებს:
1. ინფორმაციის მიღების უფლება - ბრძანების თანახმად, ფინანსური ორგანიზაცია ვალდებულია,მომხმარებელს დროულად მიაწოდოს სრული, გასაგები და უტყუარი ინფორმაცია საფინანსო პროდუქტის შესახებ (მაგ. კრედიტის ოდენობა, საპროცენტო განაკვეთი, ვადა და ა.შ.). ბრძანება ასევე ადგენს სპეციფიკურ შემთხვევებს, როდესაც ფინანსურ ორგანიზაციას დამატებით ევალება „ხელშეკრულების მნიშვნელოვანი პირობების“ ცალკე გამოყოფა და ამავე წესებით დადგენილი დიზაინით/ფორმით განთავსება ხელშეკრულებაში. ამასთან, განსხვავებულად რეგულირდება ინფორმაციის მიწოდების სტანდარდი როგორც ხელშეკრულების დისტანციურად დადებისას, ისე - საფინანსო პროდუქტთან დაკავშირებული დაზღვევისა თუ საფინანსო პროდუქტების კომბინირებულად შეთავაზებისას.
2. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის ხელშეკრულებაზე უარის თქმის უფლება - აღნიშნული პროდუქტი მოიაზრებს კრედიტს, რომლის მთლიანი თანხა/პირველადი შენატანი ნაკლებია 1 000 000 ლარზე. სპეციფიკური საფინანსო პროდუქტის მიღებისას მომხმარებელი უფლებამოსილია, ყოველგვარი საფუძვლის მითითების გარეშე უარი თქვას ხელშეკრულებაზე მისი გაფორმებიდან 14 კალენდარული დღის განმავლობაში. უარის თქმის უფლების გამოყენებისას მომხმარებელმა ფინანსურ ორგანიზაციას უნდა შეატყობინოს მატერიალურად ან სხვა სანდო საშუალებით, ამავე ბრძანებით დადგენილი ვადაში, ასევე, გადაიხადოს კრედიტის ნარჩენი ძირითადი თანხა და ამ თანხაზე კრედიტით სარგებლობის პერიოდის განმავლობაში დარიცხული და გადაუხდელი პროცენტი.
3. პრეტენზიის/საჩივრის შეტანის უფლება - საფინანსო პროდუქტის მიმღები უფლებამოსილია, გამოხატოს პრეტენზია/უკმაყოფილება და შეიტანოს საჩივარი ფინანსური ორგანიზაციისა თუ მისი ნებისმიერი პროდუქტის მიმართ. ამ უფლების რეალიზაციისას საფინანსო ორგანიზაციას ეკისრება ვალდებულება, მიიღოს და განიხილოს პრეტენზია მიუხედავად მისი გამოხატვის ფორმისა და ვადისა, შეისწავლოს საკითხი და არაგუვიანეს 1 თვის ვადაში აცნობოს მომხმარებელს შესაბამისი შედეგის შესახებ. აღსანიშნავია, რომ მომხმარებელი ასევე უფლებამოსილია, მიმართოს საქართველოს ეროვნულ ბანკთან არსებულ დავების განმხილველ კომისიას წარდგენილი საჩივრის დადგენილ ვადაში დაუკმაყოფილებლობის (მათ შორის, პასუხის გაუცემლობის) ან ნაწილობრივ დაკმაყოფილების შემთხვევაში „საგადახდო სისტემისა და საგადახდო მომსახურების შესახებ" საქართველოს კანონის საფუძველზე.
გასათვალისწინებელია ის სიახლეები ბრძანებაში, რომლებიც 2025 წლის 1 მაისიდან შედის ძალაში. ახალი რეგულაცია ერთმანეთისაგან მიჯნავს პირგასამტეხლოს ოდენობას მომხმარებლის მიერ კრედიტის საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისა და ნაწილობრივი ან სრული რეფინანსირების დროს. შედეგად, ცვლილებამდელი პირგასამტეხლოს ოდენობა იმოქმედებს მომხმარებლის მიერ საკუთარი სახსრებით წინსწრებით სრულად/ნაწილობრივ დაფარვის შემთხვევაში. რაც შეეხება სხვა ფინანსური ორგანიზაციიდან სრული/ნაწილობრივი რეფინანსირების შემთხვევას, ასეთ დროს სანქციის ოდენობა განისაზღვრება თანხის წინსწრებით დაფარვის მომენტისთვის კრედიტის ნარჩენ ძირითად თანხაზე მიმართული თანხის არაუმეტეს 0,5%-ის ოდენობით. აღსანიშნავია ისიც, რომ ეს უკანასკნელი წესი იურიდიულ პირებს ეხება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მისი ვალდებულებების ჯამური მოცულობა ამავე ფინანსურ ორგანიზაციაში არ აღემატება 2 000 000 ლარს. წინააღმდეგ შემთხვევაში მასზე გავრცელდება იგივე ოდენობის სანქციები, რაც საკუთარი სახსრებით წინსწრებით დაფარვისას მოქმედებს.
და ბოლოს, ბიზნესისთვის, როგორც საფინანსო პროდუქტის მომხმარებლისთვის, აღნიშნული რეგულაციები მნიშვნელოვან დაცვის მექანიზმებს ქმნის. ისინი უზრუნველყოფს ბიზნესის უფლებას სრულყოფილი და გამჭვირვალე ინფორმაციის მიღებაზე, ხელშეკრულების პირობების სიცხადესა და საჭიროების შემთხვევაში – მასზე უარის თქმაზე. ამასთან, რეგულაციები ფინანსურ ორგანიზაციებს ავალდებულებს მომსახურების მაღალი სტანდარტებით წარმართვას, რაც ქმნის პროგნოზირებად საფინანსო გარემოს. შესაბამისად, კომპანიებმა უნდა გაითვალისწინონ აღნიშნული წესები და ფინანსური გადაწყვეტილებების მიღებისას იხელმძღვანელონ ზემოთ მოყვანილი უფლებებით.
სხვა სიახლეები
07.10.2025.12:08
ხელოვნური ინტელექტის სამართლებრივი კუთხით გამოყენება თანამედროვე სამყაროში სულ უფრო აქტუალური ხდება. 2025 წელს ალბანეთში ხელოვნური ინტელექტი მინისტრად დანიშნა. ფაქტობრივად, ის არის ვირტუალური მინისტრი, რომელიც ხელოვნური ინტელექტის საშუალებითაა შექმნილი და ყველა საჯარო შესყიდვაზე იქნება პასუხისმგებელი. ხელოვნური ინტელექტის მსგავსი სახით გამოყენება ცხადყოფს, რამდენად აქტუალურია მისი რეგულირების საკითხი. შრომით-სამართლებრივ ურთიერთობებში ხელოვნური ინტელექტის გამოყენების საკითხსა და შესაბამის რისკებზე საუბრობს იურიდიული ფირმა ბი ვი ქონსალთინგის იურისტი მარიამ ბაღდავაძე.
ხელოვნური ინტელექტის დანერგვა ბიზნეს-საქმიანობაში თანამედროვე ინდუსტრიის ერთ-ერთი მონაპოვარია. მიუხედავად რიგი ბენეფიტებისა, მისი თუნდაც შრომით-სამართლებრივ ურთიერთობებში გამოყენების სამართლებრივი რეგულირება საქართველოში ჯერ კიდევ არაა სრულყოფილად მოწესრიგებული.
საქართველოში დღეს-დღეობით აქტიურად გამოიყენება ხელოვნური ინტელექტის საფუძველზე შექმნილი დასაქმების ისეთი პლატფორმები, როგორიცაა: Helio, „LinkedIn“-ის რეკომენდაციური ალგორითმები და საერთაშორისო სტანდარტებზე დაფუძნებული შეფასების პროგრამები. ამგვარი პლატფორმები საშუალებას აძლევს დამსაქმებლებს, სწრაფად შეარჩიონ კანდიდატები, ხოლო თანამშრომლებს – იპოვონ მათ საჭიროებებზე მორგებული ვაკანსიები. თუმცა, სწორედ ამ ეტაპზე ჩნდება რიგი სამართლებრივი გამოწვევები, რომელთა უგულებელყოფამ შესაძლოა გამოიწვიოს დისკრიმინაციული პრაქტიკის დამკვიდრება.
ევროკავშირის სასამართლო პრაქტიკაში უკვე არაერთი შემთხვევა ფიქსირდება, სადაც ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებისა და ალგორითმზე დაფუძნებული გადაწყვეტილების შედეგად შრომით ურთიერთობებში დაირღვა თანასწორობის პრინციპი. მაგალითად, გერმანიის ფედერალური შრომითი სასამართლოს (Bundesarbeitsgericht) ერთ-ერთ საქმეში დადგინდა, რომ სამუშაოს კანდიდატთა შეფასების სისტემა, რომელიც ავტომატურად ანიჭებდა დაბალ ქულას ასაკოვან კანდიდატებს, არღვევდა ასაკობრივი დისკრიმინაციის აკრძალვას. ანალოგიურად, ნიდერლანდებში სასამართლომ შეაფასა Deliveroo-ს ალგორითმული სისტემის გამოყენება კურიერების კონტროლისა და შეფასებისას და დაასკვნა, რომ ხელოვნური ინტელექტის გამოყენების პირობებში შრომითი ურთიერთობები უნდა დაექვემდებაროს კლასიკურ შრომით სამართლის სტანდარტებს და არა მხოლოდ ზოგად სამოქალაქო-სამართლებრივ რეგულაციას.
ზემოთ განხილულმა მაგალითებმა ცხადყო, რომ ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებას თან ახლავს:
• მიკერძოების მაღალი რისკი – ხელოვნური ინტელექტი გადაწყვეტილების მისაღებად ხშირად იყენებს ბაზაში დაგროვებულ მონაცემებს, როგორც სასწავლ მასალას, სადაც შესაძლოა ბუნებრივად იყოს გამოკვეთილი დისკრიმინაციული ტენდენციები. შედეგად, ახალი გადაწყვეტილებებიც იმეორებს ამ მოცემულობას. მაგალითად, სქესის ნიშნით დისკრიმინაციის შემთხვევა დადგინდა გახმაურებულ Amazon-ის ქეისში შიდა რეკრუტინგისათვის გამოყენებული ალგორითმის მიერ, რომელმაც უპირატესობა წარსულ მონაცემებზე დაყრდნობით მამაკაც კანდიდატებს მიანიჭა.
• გამჭვირვალობის პრობლემა – ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებისას იქმნება „შავი ყუთის“ ეფექტი, როდესაც დასაქმებული ან კანდიდატი ვერ იგებს, რა კრიტერიუმებით მიიღო ალგორითმმა კონკრეტული გადაწყვეტილება. სწორედ ამიტომ, ევროკავშირის ზოგიერთ ქვეყანაში დამსაქმებლებს ევალებათ, განმარტონ, თუ როგორ ფუნქციონირებს ავტომატური გადაწყვეტილების სისტემა (GDPR-ის 22-ე მუხლი).
• შრომითი უფლებების დარღვევის რისკი – თუ ალგორითმი ავტომატურად აკონტროლებს თანამშრომელთა მუშაობას (მაგალითად, ე.წ. თრექინგ-სისტემებით ან ავტომატური შეფასებით), ჩნდება შრომითი უფლებების დარღვევის მაღალი რისკი. აღნიშნული საკითხი განხილულ იქნა იტალიაში, სადაც სასამართლომ აკრძალა Uber-ის ალგორითმის გარკვეული ფორმით გამოყენება, ვინაიდან იგი უსამართლოდ აჯარიმებდა მძღოლებს დისტანციური მონიტორინგის ფარგლებში და არღვევდა მათ შრომით უფლებებს.
ამ ეტაპზე საქართველოში ხელოვნური ინტელექტის სამუშაო პროცესში თანამშრომელთა მონიტორინგისათვის გამოყენება შედარებით იშვიათია, თუმცა რეკრუიტინგის პროცესში აშკარად იკვეთება მისი აქტიური მოხმარება. ამდენად, შრომით-სამართლებრივი ურთიერთობების კონტექსტში აუცილებელია:
ამგვარად, ბიზნეს სუბიექტებს ექნებათ საშუალება, ეფექტურად უპასუხოს თანამედროვე ტექნოლოგიური განვითარების გამოწვევებს და მართონ შრომით ურთიერთობებში ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებასთან დაკავშირებული რისკები.