კონცენტრაციაზე პირობითი თანხმობის მიღებისას ბიზნესის ვალდებულებები
ბიზნესის გაფართოება ხშირად გულისხმობს საწარმოთა შერწყმას, წილის შესყიდვასა თუ სხვა ტიპის ტრანზაქციის განხორციელებას. თუმცა, მსგავსი კონცენტრაციები ყოველთვის ვერ აკმაყოფილებს ეროვნული მარეგულირებლის მოთხოვნებს, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც არსებობს კონკურენციის შეზღუდვის რისკი. ასეთ შემთხვევებში კონკურენციის სააგენტო უფლებამოსილია, პირობითი თანხმობის გაცემის მიზნით დაადგინოს კომპანიისათვის გარკვეული ვალდებულებები (სტრუქტურული ან/და ქცევითი ღონისძიებები). იურიდიული ფირმა ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია გვიზიარებს ინფორმაციას, თუ რა ტიპის ვალდებულებები შეიძლება დაეკისროს ბიზნესს კონცენტრაციაზე პირობითი თანხმობის მისაღებად და რა სამართლებრივი შედეგები მოსდევს მათ დარღვევას.
რა არის ქცევითი და სტრუქტურული ღონისძიებები?
კონცენტრაციაზე პირობითი თანხმობის მოსაპოვებლად კომპანიების მიერ შესასრულებელი ვალდებულებები შეიძლება დაიყოს ორ კატეგორიად:
• სტრუქტურული ღონისძიებები – გულისხმობს ბიზნესის სტრუქტურულ ცვლილებებს, როგორიცაა: აქტივების, კონკრეტული ხაზის ან შვილობილი კომპანიის გაყიდვა. ამ ტიპის ღონისძიებათა მიზანია კონცენტრაციის შედეგად ბაზარზე ძალთა გადანაწილება ისე, რომ შემცირდეს კონკურენციაზე უარყოფითი ზეგავლენის რისკი. აღსანიშნავია, რომ სააგენტოს პრაქტიკაში ჯერ-ჯერობით არ ვხვდებით შემთხვევას, როდესაც ეკონომიკურ აგენტს პირობითი თანხმობის სანაცვლოდ დაევალა სტრუქტურული ღონისძიებების განხორციელება;
• ქცევითი ღონისძიებები – შესაძლოა მოიცავდეს კომპანიის ვალდებულებას, არ შეზღუდოს კონკურენტების ხელმისაწვდომობა კონკრეტულ რესურსებზე, შეინარჩუნოს ფასების სტრუქტურა, არ შეცვალოს კონტრაქტის პირობები კონკრეტულ პარტნიორებთან და ა.შ.
ვინ სთავაზობს პირობებს – ბიზნესი თუ სააგენტო?
კონცენტრაციის საქმის განხილვისას, პირობითი თანხმობა შეიძლება დადგინდეს:
• ბიზნესის ინიციატივით – კომპანიები ხშირად თავად სთავაზობენ სააგენტოს გარკვეულ პირობებს, რათა დააკმაყოფილონ ჯანსაღი კონკურენციის შენარჩუნების მოთხოვნები;
• სააგენტოს მოთხოვნით – არსებობს შემთხვევები, როდესაც კონკურენციის სააგენტო თავად ითხოვს ეკონომიკური აგენტებისაგან კონკრეტული ქმედებების განხორციელებას, როგორც თანხმობის წინაპირობას.
სააგენტოს ბოლო წლების პრაქტიკაში ვხვდებით რამდენიმე გადაწყვეტილებას პირობითი კონცენტრაციის დამტკიცების სახით. მაგალითისათვის, სააგენტომ დამოუკიდებელი ქცევითი ხასიათის ღონისძიებების გატარების პირობით შპს „ქართული ცემენტის“ მიერ შპს „ჯორჯიან ბეტონ კომპანი (ჯი ბი სი)“-ის აქტივების შეძენის გზით განსახორციელებელ კონცენტრაციაზე თანხმობა გასცა. კომპანიის მიერ აღებული ვალდებულებები მოიცავდა:
• შეთანხმებულ პერიოდში ბეტონის სარეალიზაციო ფასის შენარჩუნებას ამავე დოკუმენტით განსაზღვრულ ზედა ზღვარს ქვემოთ;
• მიწოდების შეზღუდვის ან/და მიწოდებაზე უარის თქმის აკრძალვას, მათ შორის, დისკრიმინაციული მოპყრობის აკრძალვას მცირე ზომის ან/და ბაზარზე ახალშემოსული სუბიექტების მიმართ.
ვინ ახორციელებს პირობითი კონცენტრაციის მონიტორინგს და ვალდებულებების დარღვევის რა შედეგები შეიძლება დადგეს?
პირობითი თანხმობის სანაცვლოდ კომპანიის მიერ განსახორციელებელი ვალდებულებები, როგორც წესი, აღინიშნება ორმხრივ შეთანხმებაში, რომელიც დანართის სახით ერთვის სააგენტოს გადაწყვეტილებას. აღნიშნული შეთანხმება მოიცავს ეკონომიკური აგენტის მიერ ნაკისრი ვალდებულებების შესრულების უზრუნველყოფის მიზნით სააგენტოს მიერ გამოსაყენებელი ინსტრუმენტების ჩამონათვალს, მათ შორისაა:
• ეკონომიკური აგენტის მიერ ანგარიშგების წარმოება სააგენტოსთან (პერიოდული დოკუმენტაციის წარდგენის ვალდებულება);
• სააგენტოს ინიციატივით შესაბამის ბაზარზე შემდგომი მონიტორინგის განხორციელება;
რაც შეეხება პასუხისმგებლობას, ვალდებულების დარღვევის შემთხვევაში სააგენტო უფლებამოსილია, განახორციელოს „კონკურენციის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-11 მუხლის მე-9 პუნქტით გათვალისწინებული ღონისძიებები, როგორიცაა:
o ამავე კანონით გათვალისწინებული ჯარიმის დაკისრება;
o სასამართლოსათვის შუამდგომლობის წარდგენა თავდაპირველი მდგომარეობის აღდგენის მიზნით კონცენტრაციის გაუქმების თაობაზე.
კონცენტრაციის დროს პირობითი თანხმობა ერთგვარი კომპრომისია ბიზნესსა და მარეგულირებელ ორგანოს შორის. თუმცა, ეს კომპრომისი წარმოადგენს შესასრულებლად სავალდებულო პირობას, რომლის დარღვევაც სერიოზულ შედეგებს იწვევს. სწორედ ამიტომ, პირობების შეთავაზებისა თუ შესრულების პროცესში ბიზნესს სჭირდება მათი წინასწარი ანალიზი, გრძელვადიანი სტრატეგიის შემუშავება და შესაბამისი იურიდიული მხარდაჭერა.
დღის ტოპ 10 სიახლე
მარიამ ქვრივიშვილმა დიდი ბრიტანეთის ელჩთან ორმხრივი ურთიერთობის პრიორიტეტული მიმართულებები განიხილა
სხვა სიახლეები
02.10.2025.11:14
2025 წელს საქართველოს პარლამენტმა მიიღო საკანონმდებლო ცვლილებების პაკეტი, რომლის ნაწილიც ძალაში შევიდა 5 სექტემბერს. შედეგად, ცვლილებები შევიდა როგორც საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში, ისე - სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსსა და სხვა საკანონმდებლო აქტებში. იურიდიული ფირმა ბი ვი ქონსალთინგის მმართველი პარტნიორი ვახტანგ შურღაია საუბრობს იმ მნიშვნელოვან საკითხებზე, რომლებიც დარეგულირდა ახალი მოწესრიგებით.
ზემოხსენებული საკანონმდებლო ცვლილებების საყურადღებო შედეგს წარმოადგენს საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსში დამატებული XVII1 თავი, რომელიც შეეხება დაზარალებულის კომპენსაციას. შედეგად, სასამართლოს გამამტყუნებელი განაჩენით დაზარალებულის კომპენსაციის გადახდის ვალდებულება (თანმიმდევრობით) ეკისრებათ როგორც მსჯავრდებულს მის საკუთრებაში არსებული ქონებიდან, ისე - მსჯავრდებულის ახლო ნათესავს ან სხვა პირს, რომელმაც მსჯავრდებულისაგან მიიღო ამავე მუხლით გათვალისწინებული დანაშაულის შედეგად ქონება უსასყიდლოდ/საბაზრო ღირებულებაზე დაბალ ფასად ან სასყიდლით, როდესაც იგი დამნაშავედაა ცნობილი უკანონო შემოსავლის ლეგალიზაციისათვის.
მნიშვნელოვანია ის უზრუნველყოფის ღონისძიებები, რომლებიც ცვლილებების შედეგად შეიძლება იქნას გამოყენებული დაზარალებულის კომპენსაციის გადახდისათვის.სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის თანახმად, ეს შეიძლება იყოს როგორც ყადაღა, ისე - მსჯავრდებულისათვის საქართველოდან გასვლის აკრძალვა 16 წლის ვადით. თუმცა, კანონმდებელმა გასვლის აკრძალვის გამოყენებისათვის დაადგინა ერთდროულად 3 აუცილებელი წინაპირობა:
ა) დაზარალებული არ უნდა აცხადებდეს უარს მსჯავრდებულისათვის საქართველოდან გასვლის აკრძალვაზე;
ბ) მსჯავრდებული დამნაშავედ უნდა იყოს ცნობილი დიდი ოდენობით თაღლითობისთვის, დიდი ოდენობით ქონების მიღების მიზნით გამოძალვისათვის, დიდი ოდენობით მითვისების/გაფლანგვისათვის ან საპროცესო კოდექსის 1657 მუხლის 1-ელი ნაწილით გათვალისწინებული სხვა დანაშაულისათვის;
გ) მსჯავრდებული უნდა იყოს საქართველოს მოქალაქე ან სტატუსის მქონე მოქალაქეობის არმქონე პირი (მაგ. დროებითი ბინადრობის ნებართვის მქონე).
გასათვალისწინებელია, რომ დაზარალებულს სისხლის სამართლის კოდექსის ამ თავით გათვალისწინებული ღონისძიების გამოყენების მიუხედავად არ ეზღუდება ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნის უფლება სამოქალაქო-სამართლებრივი წესით.
დამატებით, 2025 წლის 19 სექტემბრიდან ძალაში შევიდა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში დამატებული ახალი დანაშაული, რაც გულისხმობს მსჯავრდებულთან უკანონო გარიგების დადებას. კერძოდ, ისჯება როგორც მსჯავრდებულის მიერ, რომელსაც არ აუნაზღაურებია დაზარალებულისთვის მიყენებული ზიანი, 1 თვის განმავლობაში საშუალო მომხმარებლის საარსებო მინიმუმის ორმაგ ოდენობაზე (დღეის მდგომარეობით 460 ლარი) მეტი სარგებლის მიღება, ასევე -მისთვის ამგვარი სარგებლის გადაცემა. ეს წესი არ შეეხება მსჯავრდებულის მიერ საბანკო ანგარიშზე ელექტრონული ფორმით მიღებულ თანხას, მის სახელზე რეგისტრირებულ სატრანსპორტო საშუალებას, სასოფლო-სამეურნეო მანქანის დამხმარე ტექნიკურ საშუალებებს ან მის საკუთრებად რეგისტრირებულ უძრავ ქონებას.
ახალი საკანონმდებლო ცვლილებები აშკარად წარმოაჩენს სახელმწიფოს მკაცრ მიდგომას დაზარალებულთა ინტერესების დაცვის კუთხით. განსაკუთრებით საყურადღებოა სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობის დაკისრება პირისათვის იმ შემთხვევაშიც კი, როცა მსჯავრდებულმა მისგან მიიღო გარკვეული სარგებელი, მაგალითად, საჩუქრად გადასცეს „საშუალო მომხმარებლის“ საარსებო მინიმუმზე (დღეის მდგომარეობით 230 ლარი) მეტი ღირებულების ნივთი, მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი ქმედება შეიძლება არ იყოს პირდაპირ კანონსაწინააღმდეგო ხასიათის ან ზიანის ანაზღაურების თავიდან აცილების მიზანით განხორციელებული.